Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )
Caulet(-garanié)
Coincya monensis subsp. cheiranthos
Brassicaceae Cruciferae
Nom en français : Chou giroflée.
Descripcioun :Poulit caulet que pòu faire fin qu'à un mètre d'aut. Trachis sus li paret e lis esboudèu di colo prouvençalo sus sòu séusous. Li fueio, proun descoupado soun en rouseto, alor que li tijo soun ramificado. Fai de flour jauno raiado e de boudousco pulèu longo. Lou gènre Coincya se destrìo de Brassica que fai de valvo di tres costo.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Pamens, estènt un caulet, devrié èstre manjadis. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 à 70 (100) cm
Fueio : rouseto
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Coincya
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 5 à 6 cm
Flourido : Printems
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 à 2200 m
Aparado : Noun
Mai à avoust
Liò : Paret
- Esboudèu
- Roucas
- Champ
Estànci : Termoumediterran à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Éuroupenco
Ref. sc. : Coincya monensis subsp. cheiranthos (Vill.) Aedo, Leadlay & Muñoz Garm., 1993